افسانه ای از جنس عشق؛

هاناهاکی:

اسم افسانه ژاپنی؛

وقتی یک نفر عاشق می شه و وارد رابطه یک طرفه می شه و داخل ریه هاش گل رشد‌ می کنه و هرچی عشق بیشتر بشه رشد گل بیشتر می شه تا جایی که باعث بشه فرد عاشق شده با سرفه های شدید خون و گل بالا بیاره..

"ضربان"

اما قبول داری من روزی صدبار حسش می کنم؟

خورشید من؛

می نویسم از عشقی که هم برای من و هم برای تو مقدس است.

از عشقی در نور آفتاب و آرامش ساحل خلاصه شده است.

از عشق شیرینت می گویم تا یادگاری باشد برای نسل های آینده.

شاید با خود تعجب کنی که چقدر دوستت دارم،

اما تعجب نکن!

تو در آسمان خورشید من هستی؛

رودخانه ای که از روح من می گذرد و هوایی که تنفس می کنم.

هرچه تو را بیشتر می بینم،

بیشتر عاشقت می شوم.

دلیبال من؟

می دانی مست چال های گونه ات هستم؟

می دانی حیران موهای آشفته ات هستم؟

می دانی عشقت همچون دیوانه ای مرا به بار آورده است؟

می دانی آغوشت بهشت کوچکی برای تن بی قرار من است؟

امشب، بیشتر از دیشب و فردا بیشتر امشب دوستت خواهم داشت!

تو را می بوسم، از همین دور.

تو را می شنوم، از همین دور.

تو را نفس می کشم، از همین‌ دور.

تو را زندگی می کنم، از همین دور.

معانقه کن مرا،

بگذار آغوشی را داشته باشم،

که لمس گردن هایمان عمق خوشبختی و آرامش را بیابد.

گاهی وقت ها با خود می گویم،

کاش می توانستم سندت کنم،

تا اگر کسی قصد داشت تو را از من بگیرد،

به جرم سرقت اموالم از او، شکایت کنم.

من آنقدری دوستت دارم که اگر روزی بغض در گلویت بنشیند.

اولین قطره ی اشک را خودم می ریزم.

من ز همه دست کشیدم تا تو باشی همه ام!

و می توان گفت، من حتی به آینه ای که هر روز درونش

خیره میشوی حسادت میکنم،

اما همیشه بدان که یک پروانه هرگز نمی تواند زیبایی خود را

ببیند، همانند تو! می خواهم تنها کسی باشم که غرق بال های

رنگین ات می شود.

تو..

بن بست تمام فکر های منی!

تو..

زیبایی دیده ی منی!

تو..

دلیل بزرگ شدن منی!

تو..

دلیل خنده های منی!

و من دلیلی برای تمام تو؛

و این گونه است که با تمام درد های کوچک و بزرگ،

این عشق آمیخته به شهد، دلیلی برای تسکین تمام درد هایمان است.

و در اخر،

من غرق در اقیانوس نگاهت شدم؛

اقیانوسی که انتها ندارد!

«فاقد عنوان»

از لحاظ روانشناسی:

اگه کسی غیر عادی غذا می خوره، نشونه‌ی اینه که عصبیه و یا استرس داره.

اگه کسی نمی تونه گریه کنه، نشونه اینه که ضعف شخصیتی داره.

اگه کسی برای کوچیک ترین اتفاقات گریه می کنه، نشونه اینه که قلبش

پاک و صافه.

اگه کسی سر مسائل مربوط به شما عصبی می شه، نشونه‌ی اینه که شمارو

دوست داره و شما براش اهمیت دارید.

اگه کسی زیاد می خوابه نشونه ی اینه که غمگینه.

اگه کسی زیاد می خنده، شاید دلیلش اینه که غمی اذیتش می کنه.

کسی زود رنجه یعنی به محبت نیاز داره.

اگه کسی خسته اس یعنی زیاد منتظر بوده.

اگه کسی چیزی رو زیاد بروز نمیده بی احساس نیست فقط زیادی اعتماد کرده

و ضربه خورده.
.
.
.
.
بعضی اوقات بیایم بجای قضاوت سریع اونارو درک کنیم.
قطعا پشت هر رفتار و شخصیتی، دلیل و داستان منطقی پنهان شده..همین!

«طلاق خون از رگ»

بهتره گفت نسل ما نسلی بود که آدم هاش از درون جونشون و باخته بودن،

چشم های پر از اشک..

دل های پر از حرف..

نگاه های پر از درد..

هر روز با حال بد اطرافیانمون رو به رو می شیم اما انقدر برامون عادی شده

که در حد چند ثانیه بهش فک می کنیم و می بینیم درد های خودمون بیشتره،

گاهی وقتا حتی دلمون می خواد به کسی کمک کنیم و از درد نجاتش بدیم

اما می بینیم خودمون خیلی ضعیف تر از حد معمول هستیم.

تا قبل از اون روز فکر می کردم افرادی که دیگه براشون روابط مهم نیست

یه مشت آدم هوس باز هستن،

اما وقتی داستان زندگی یکیشون و موقعی که قطره قطره اشک می ریخت

تو تعریف گذشتش دیدم، تازه فهمیدم که همه اینطور نیستن.

سن عاشقی کردن خبر نمیده، در واقع هیچوقت خبر نداده!

چه از کودک چند ساله و چه از پیرمرد صد ساله،

همه روزی دلشون و می بازن به کسی، به چیزی و یا به کاری.

قلب هیچ انسانی حتی با وجود زخم های بزرگ و کوچیک تحمل محیط

تنها رو نداره،

شک نکنید کسی که تنهاس هنوزم دلش می خواد یکی رو داشته باشه.

توی این دنیا درد هایی وجود داره که درد عشق توشون گم می‌ شه!

این ما هستیم که فقط و فقط بزرگش می‌ کنیم،

اما روزی توی زندگی همه ی آدم ها یک نفر از راه می رسه که با همه

فرق داره!

اون آدم تیمارتون میکنه..بهتون جون میده..عشق میده..اغوش گرم میده

و در عوض تنها چیزی که ازتون می خواد زندگی کردن کنار خودشه،

حتی فکر کردن به این مسئله هم زیباست.

شاید هنوز درک نکنید اما جز عجیب ترین حس های دنیاست!

کاش موقعی که گریه ی حتی یک غریبه رو می بینم جویای حال بدش بشیم.

کاش موقعی که غم و از چشم اطرافیانمون دیدیم خودمون داوطلب کمک بشیم.

کاش زمانی برسه که هیچ انسانی از بیان درد هاش رنج نکشه.

کاش زمانی برسه که همه بخندن و به هم کمک کنن برای زندگی بهتر!

و کاش هیچوقت زمانی نرسه که یک فرد تصمیم به، طلاق خون از رگ هاش رو

بگیره.

قلم و کاغذ

گاهی وقت ها تنها دل است که مقصد و مسیر قلم را تایین می کند، با اینکه در

طول راه ممکن است آدم هایی باشند که سر از رقص قلم در نیاورند اما او راه

خود را برای عاشقی بر تن کاغذ در پیش می گیرد شاید قلم زیباترین رقص را بر

روی تن کاغذ نقاشی کند اما در انتها این کاغذ سفید است که باعث شکفتن

 قلم شده است، برای همین است که می گویم وای به حال زمانی که قلم رقص

 خود را بر تن برهنه ی کاغذ آغاز کند آن گاه ‌تنها چیزی که می گوید، سفیدی

 بی نقص، سخاوت بی کران و عشق دیوانه وار کاغذ است و بس.

 

دفترچه خاطرات پارک دایانا 23 ژانویه 2022"

ناگفته

​​​​​شاید دلتنگی تنها شش حرف باشد،

اما برای من هزاران کلمه ناگفته در دل خود دارد!

برای همین است که هرگاه دلتنگ تو هستم زبانم قاصر است در بیانش..

 

دفترچه خاطرات پارک دایانا 21 ژانویه 2021"